Rabu, 30 Desember 2009


Inna lillahi wai nna ilaihi rajiun.

Turut berduka cita atas wafatnya KH. Abdurrahman Wahid (Gus Dur)

Minggu, 27 Desember 2009

RUBES LAN NGENES IKU GINAWE DEWE MULA AJA SOK NGGEDE RUMANGSA

Utang lan mutangake iku bisa uyuda marang katentreman, yen entuk utang lega atine sanalika rumangsa ditulung yen bisa ngutangi sanalika bungah tetulung, nanging batine golek untung mbuh apa kang bakal dinunung.
Manungsa yen arep tentrem, yen bisa aja utang lan ngutangake, marga yen arep ngutangake iku ing batin wis duwe was-was, wis digagas-gagas kongsi memet-njlimet, wasana kedadiyane ditulungi ora wurung dadi komet, iku bisa ora slamet. Sang saya suwe dadi padu, loro-lorone pada nesu, malah-malah dadi satru, iku anyudakake rahayu.
Yen wong kang utang iku ora bisa netepi janji, iku banjur kurang pangaji, marga nyulayani janji, nuli kawistara yen ora duwe pengaji. Mula iku kudu tepa slira, rikala semana kelara-lara, ana manungsa utama kang paring tetulung, nanging aja males mbingung, malah-malah males mentung, iku tindake wong pengung akeh-akeh manungsa kang sungsang-sungsang iku aran tiyang iku senenge yen mung oleh utang, ora ketang dol wirang meksa nyandak utang, ing batin yen liwat arep timpang, iku ing tembe ora kinasih ing tiyang, wusana kesurang-surang.
Mula aja pada jejuluk tiyang (saka) kang tansah luru momotan, iku ing tembe burine abote disangga dewe. Elinga yen manungsa iku kang den arani papak nanging ora pada, iku pada nduweni wadah raja kaya (kedonyan) dewe, wis ana takere miturut gede lan cilike pepancen, dene pada diupaya niku mung reka daya kepiye murih bisa ayen tentrem. Mangertiya yen ora dipangan uler, utawa penyakit, dene yen dilemoni kanti dirumat kang becik-becik, iku ya isih jeneng lobor kang subur. Mula itungan wong kuna iku mbanjur ana paribasan babat, bibit, bobot, bebet.
Babat-bibite, iku wis ora kena diselaki, dene kasunyatane wong dadi lurah iku jare sok ketiban pulung, iku yen digagapi ya isih babat-bibite wong lurah (pemimpin).
Saiki yen digagas saupama, kita iki dadi Kepala Kantor kabeh, utawa dadi Presiden kabeh, sapa kang bakal diprentah ? lan sapa kang bakal nandur utawa macul ? Saupama dadi kuli utawa tani kabeh, iku sapa kang arep dijaluki paeguh ? Mula bocah-bocah kabeh sinaua pegaweyan kang warna-warna wiwit kasar kongsi temekane alus. Sebab saiki jaman maju nanging ora kena yen mung ngarep-arep saka pucuking potlot bae iku bisa kapitunan gede. Mara digalih yen rakyat pada didi Kepala kantor kabeh, apa peprintahan bisa lumaku ? Mula iku ana babat lan bibit-bibite. Dene yen bibit lobor iku kurang trima nglunja-lunja supaya dadi lubis, iku dadine ngiwa utawa nyimpang saka patokan, ika banjur nggege (kasusu) mangsa, iku ing tembe mesti gela (kecuwan).
Dene manungsa ana kang dadi pangkat harkat drajat iku bisa uga ana babat lan bibite, turunan darahe (brayate) wong adi, mula kasebute Rahaden, mula kasebut Priya-priyayi Roh kang Edi, iku kang natuk supangate para Ratu kang ngrungkebi tanah wutahe, kang makmur apa kang tinandur bisa tukul kanti subur.
Dek jaman pecahe perang Kanjeng Pangeran Diponegara iku ora beda karo jaman pangungsen kang kita lakoni para Tumenggung, Bupati lan Pahlawan-pahlawan pada salin aran saemper wong tani, kongsi turun-tumurun, dadi kepetengan obor persasat wil ilang larine, nanging isih ana harkate. Bareng sungsang buwana balik timbul kayu jati pada mati, wit jarak pada meratak iku gambare saiki akeh putra lurah dadi Bupati lan kepala Compi, pada nyontoni bakti lan Ibu Pertiwi, kesenian asli Pribumi pada ditetangi, ngasih-asih murih kinasih ing embah buyut kita dek jaman kuna ya turunan pembela Kanjeng Pangeran Diponegara.
Mula iku ana babat bibit, woh kang kebanjiran anyut keplaut, saiki lagi bae arep pada tukul wiji kang apik. Mula yen kemeren marang kabegjan liyan, iku bisa dadi kasengsaran, mbanjur nyandak utang, utawa ngutangake iku marakake dadi rubes ngenes. Dene yen pancen niyat tetulung yen ngutangake aja ditagih, mengko yen pancen watak Priya-satriya, rak hiya dijujugake yen wis ana.
PEPENGET : sing sapa wis oleh petulunganing liyan, kudu diwales kang kanti gawe seneng, wis wajibe yen nyilih kudu ngulihake kanti apik-apik amrih ora gawe serik, supaya ora gawe rubes lan ngenes, iku saka tindake dewe kang ginawe.

Sumber : Buku We Yoga Dhi (ayo pada diudi, yen digugu dadi Yoga kang Adhi).
————————————
Alang Alang Kumitir : http://alangalangkumitir.wordpress.com/

Jumat, 18 Desember 2009

Kanggo Pangeling Eling

SAPA KANG MOKAL IKU BISA KEPOAL

By Mas Kumitir

Dek jaman embah buyut kita biyen ngolah sawah sakbagean bisa metu panen 8 sangga, saiki bareng diolah putra wayahe mung bisa panen 5 utawa 6 sangga, kang mangka wis ditata miturut jaman saiki iku wis luwih utama, nanging bangsa kita akeh-akeh sok mokal, ninggal wewalering wong kolot, dudu jaman maju (modern), saiki kena dirasakake, kang ninggal pituture wong kuna Budha, mbanjur nganggo pituture bangsa seje, iku kena dirasakake kasile, kang mangka saya akeh pamanggane, gek kepiye buyut kita ing tembe, yen bangsa kita pada lali mula bukane kuna-kunane, dene saiki bangsa kita dadi rebutan, kebatinane arep dirobah-robah supaya ndepani marang seje praja, mbanjur ngala-ala marang tanahe dewe, kang ing jaman kuna wis kuncara, tumeka ing manca praja.

Kena diparibasakake, duwe omah dewe kang apik disepirakake dipilalah mondok-mondok nenunut omahe kancane, iku sayekti ilang pengajine, (mung marga kurang pemiarane) ana pengandikane wong kuna mengkene :

1.“Satriya ilang tejane” jalaran maju 10 langkah, nanging ninggal kabudayaan, andadekake peteng ndedet panggalihe.

2. “Kali ilang kedunge” jalaran yen duwe duwit, kesusu kanggo obral-obralan kang ora maedahi, dadi kesugihane ora bisa mandeg utawa ngedung, wusana banjur pada bingung saya suwe saya ngelayung, malah lali Bapa Biyung ora ngimani emben burine.

3. “Wong tani ilang kaberkatane” margo ninggal pituturing kaki, mbanjur ora dianggep ing Ibu pertiwi, yen panen ora kanggo rong sasi, Biyung Tani ngrasa rugi.

4. “Pasar ilang kumandange” jalaran para sudagar wis kentekan pokok (modal) dadi ora kuncara kaya jaman kuna jalaran kesiku marang kang mbau reksa, ngumbara kurang weweka ajak bangsa dadi wong manca, iku dek jaman kuna, sudagar Jawa kumandang (kuncara manca praja) mula iku aja pada digagas lan dirasa-rasa.

Sumber : Buku We Yoga Dhi (ayo pada diudi, yen digugu dadi Yoga kang Adhi).
————————————
Alang Alang Kumitir

Bloge mas kumitir : http://alangalangkumitir.wordpress.com

Senin, 14 Desember 2009

Resiko Mengambil Keputusan

Peace Indonesia..

Ada kata bijak yang mengatakan salah itu lebih baik daripada tidak melakukan apa-apa, demikian juga dalam setiap moment di kehidupan ini pasti kadang ada yang salah dalam setiap pengambilan keputusan dalam lingkup masing-masing.

Yang terpenting dari itu semua adalah bagaimana setelah kesalahan itu terjadi, tidak bijak kiranya setelah melakukan kesalahan kita mencurahkan segala daya untuk menutupi, tetapi sebaliknya curahkan untuk memperbaiki atau mengevaluasi agar kesalahan serupa tidak terjadi lagi supaya tidak terlalu jauh menyimpang dari nilai2 awal (track planning dan target yang telah ditentukan).

Secara teori hal seperti itu mudah dibaca, dipelajari, dituliskan akan tetapi akan sangat sulit sekali untuk diimplementasikan, tetapi bukan berarti tidak bisa.

Hilangnya pepatah jawa "OJO DUMEH" ini kiranya bisa dijadikan perenungan yang bisa dipakai oleh semua pihak baik untuk posisi yang bersalah maupun yang menyalahkan.

Wis. sarapan disit lah.
Peace Indonesiaku.

Pepatah itu saya kira relevan untuk diterapkan dalam lingkup kecil diri sendiri maupun lingkup yang lebih besar yaitu kehidupan berbangsa dan bernegara.

Selasa, 01 Desember 2009

Financial Planner

Rumahku surgaku

Baru baca2 tulisannya Ibu Liqwina Hananto, Financial Planner bagus banget untuk bahan mengatur keuangan walaupun bagi sebagian orang belum memerlukannya tetapi untuk evaluasi dan perencanaan tidak ada salahnya.

Buat rekan-rekan yang ingin membuat perencanaan keuangan keluarga semoga bermanfaat ini linknya.
http://qmfinancial.com